Egoïsme of eigenliefde?
Als er iets is wat ik in sneltreinvaart leer door mijn situatie dan is het wel eigenliefde en grenzen. Ik merk dat het groeit. Het voelt gek en onwennig. Het is een shift van gericht op anderen naar gericht zijn op mijzelf. Maar is dat niet heel egoïstisch?? Vroeg ik mijzelf steeds af. Wordt je dan niet net zoals sommige service-to-self mensen die je zo hekelt?
Het antwoord is simpelweg: Nee.
Hoogsensitieve mensen hebben snel het idee dat ze egoïstisch zijn als ze voor zichzelf kiezen. Ze kunnen zoveel empathie voor de ander voelen dat ze zichzelf vergeten. Zo ook ik.
Door ermee te experimenten en het te ervaren merk ik dat als ik eerst goed voor mijzelf zorg ik daarna ook voor anderen kan zorgen. Het klinkt cliché om eerst het zuurstofmasker zelf te gebruiken, maar het voelt radicaal anders dan ik gewend ben.
En wat heb ik veel geoefend met “nee’s” verkopen de afgelopen 3 jaar. En wat werden mensen soms onredelijk boos. Of hadden ze een plaat voor hun hoofd en vroegen ze het gewoon opnieuw.
Nu weet ik dat dat een “red-flag” is. Ik vraag niet van mensen mijn ‘nee’s” leuk te vinden. Helemaal niet. Natuurlijk mag je even stampvoeten en balen. Dat hoort erbij.
Ik begin nu eindelijk een beetje trots te worden op mijzelf. Vanavond gebeurde iets wat al jaren met mij gebeurd:
Iedereen in mijn gemeenschap weet dat ik graag zing en ook niet geheel onverdienstelijk. Maar met het koor ter ziele en met mogelijk stembandknobbeltjes zing ik nog erg weinig wat me veel verdriet doet.
De afgelopen jaren zijn er meerdere mensen aan mijn deur geweest om mijn zanginstallatie/mini P.A. te lenen of microfoons.
Het begint altijd zo: “Hey, ik weet dat jij zingt en nu willen we iets leuks organiseren” Elke keer trap ik er weer in en begin ik blij te kwispelen. “Oh zouden ze mij vragen om mee te zingen?” Nope! Ze hebben altijd mijn apparatuur nodig. Als professionele deurmat heb ik te vaak ja gezegd en mijn spul zelfs met deuken en butsen terug ontvangen zonder enige schade vergoeding.
Maar deze “deurmat” zegt tegenwoordig glashard nee. En wat heerlijk dat ik dat nu schaamteloos kan zeggen zonder enige vorm van schuldgevoel. Vanavond gebeurde het weer. Weer met de geweldige inleiding: “Hey we willen iets leuks doen.” Het antwoord was nee. Een niet over te onderhandelen nee. Drie letters: N.E.E.
Wat ik wel wil? Meespelen, meedoen, meezingen. Niet gebruikt worden voor mijn apparatuur. Gebruik mij maar voor mijn stem, die mag je met veel liefde lenen!
Wanneer leerde jij nee zeggen?
Fotocredits: Content Pixie- Unsplash
Een daverend APPLAUS/ staande ovatie voor je-zelf!
Iets héél anders. Is het een héél gek idee om een soort oproep te doen in jouw community of elders?
Kan met simpel A4tje in die ene gemeenschappelijkruimte op een prikbord o.i.d. Of wellicht hebben jullie ook een online variant.
Gegroet! Ik wens graag te zingen en zou het appricieren als ik hiertoe wordt uitgenodigd. Indien dit gebeurt, dan ben ik (met liefde) bereid mijn apparatuur zelf mee te nemen.
Mocht jij lezer, je geroepen voelen mij uit te nodigen, TOP! Maar weet voor niets gaat de zon op, mijn apparatuur zit in mijn HART / KOP en krijg je dus niet (te leen) voor NOP!
Geweldig idee @Voordine !❣️🙏
@Dhyan hey, niet héél belangrijk, maar geen melding gehad van jouw reactie. Just so you know. Geen actie verwacht o.i.d. puur ter kennisgeving.
Eigenliefde! Zeker weten. En wat goed dat je het zo zuiver voelt wanneer ja en wanneer nee. Is het een nee, dan is dat ook tevens het beste antwoord voor de vrager op dat moment. Bewust voelen en bij jezelf blijven… that’s the spirit. Oefening baart kunst.
Dank je wel @solovely71 . Het werd ook goed ontvangen verder, no hard feelings. Dat is ook wel eens anders geweest. Ik denk als je het echt van binnenuit voelt je ook minder weerstand krijgt. Maar als je het zelf nog eng vind of onzeker bent, sommige mensen proberen in de twijfel te stappen. Dat gebeurde mij voorheen. Precies, oefening baart kunst.:)
Waar! Diegene geeft dan ook alleen maar een spiegel terug.
Wat krachtig van jou! Keep singing your own song!
Ik voel die nee als ik je blog lees, iets in te trant van ‘Je voor hun karretje laten spannen’, als je ingaat op de ingekapselde hulpvraag. Gaaf dat je m kan zien, de niet welgemeende interesse die puur alleen gericht is op het doel de spullen mee te krijgen. Echt heerlijk die NEE 🙂
Ik had eens zo’n moment dat ik een vriend van mij vertelde een boek aan het lezen te zijn over dating. Dat digitale boek (PDF) had ik aangeschaft voor 15 euro, bij iemand die er zijn levenswerk van had gemaakt en zijn kennis en ervaring wilde delen op dit vlak. Hij vond dat hij daar ‘recht op had’, dat ik dit gratis deelde omdat ik een vriend van hem was. Mijn reactie; als je het echt wil lezen en ermee aan de slag wilt, investeer er dan zelf in. Doe je dat niet, dan is het je het nu niet waard om uberhaubt te gaan daten. Daarnaast; iemand steekt er tijd en energie is, jij gaat uit dan dan je overal maar recht op hebt.
Deze proef ik ook een beetje in jou verhaal. Je kunt wellicht verontwaardiging voelen bij mensen die bij je aanbellen en een nee te horen krijgen. Het denken ergens recht op te hebben is een valse vorm van zelfbeschikking, niet je gevoel maar je ego is zit dan aan het stuur. Afsluitend; als je deze ego hoort praten dan is niks lekkerder om een NEE te verkopen 🙂
Fijn om te lezen. Inderdaad die eindeloze empathie voor anderen, de vrede willen bewaren, niet de ego willen uithangen. Maar ook ik verdien een ‘ja’ af en toe.
💕
Zo is dat Eddos! 🙂