Het geloof in een rechtvaardig bestaan

Het geloof in een rechtvaardig bestaan
9 jaar moet ik zijn geweest toen ik stampvoetend de klas uitliep en besloot dat het allemaal niet eerlijk was. Elk jaar haalde ik tienen op aardrijkskunde! Maar op mijn rapport kreeg ik van de meester een 8 als gemiddelde. Het jaar erop scoorde ik nog steeds alleen maar tienen en mijn gemiddelde werd een 9.
Nou was ik niet zo goed in rekenen als aardrijkskunde, maar begreep wel donders goed dat het gemiddelde van 12x een 10 een 10 zou moeten zijn en niet 8. Ik opende de discussie met mijn meester, maar die zei toen iets wonderlijks wat me deed twijfelen aan de realiteit van systemen versus de realiteit van mijn beleving van rechtvaardigheid. “ Als we je een 10 zouden hebben gegeven zou dat geen goed signaal zijn, met de 8 stimuleren we je je best te doen.”
“Maar meester, waarom dan? Ik doe toch al mijn best? Anders had ik geen tienen gehaald! en het klopt niet.” Ik moest het doen met deze onrechtvaardigheid die ik niet begreep. Het bleek te gaan over systemen van beloning en niet over feitelijkheden. Het gemiddelde was dus niet slechts onderhevig aan cijfers.

Gezinssysteem
Het eerste systeem waarmee je kennis maakt in je leven is je eigen fysieke en emotionele systeem in het gezinssysteem. Hoe jij dat gezinssysteem ervaart zal ook zijn weerspiegeling hebben op je idee van systemen in het algemeen. Zo wordt het geloof in een rechtvaardig systeem al snel omgebogen in een flinke reality check voor hen die te maken hebben gehad met bv. huiselijk geweld. Mijn start in deze wereld was van dien aard en daarnaast was er op jonge leeftijd al sprake van psychische mishandeling. Er gebeurden dingen die ik toen nog niet begreep. Zaken die constant mijn waarneming ondermijnden en zelftwijfel zaaiden. Macht spellen, uitsluiting, ontkenning, leugens en verdraaien van de werkelijkheid. (bv.”Gras is niet groen,het is blauw en jij bent knettergek.”)

Schoolsysteem
Het tweede systeem dat we leren kennen is het schoolsysteem. Daar leer je meer over samenwerken en “de anderen” in je leven. Hoe verhoud je je daartoe? Ook daarin trof ik soms macht, pesten, verdeeldheid, uitsluiting,ontkenning en groepsdruk. Ook zag ik systemen van voorkeursbehandeling, gebaseerd op het geloof of de hardste schreeuwer. Het darwinisme werd me daar goed duidelijk. Verlegen of gevoelige kinderen hadden het nakijken. Het lukte me niet goed om mee te kunnen doen met systemen, waarvan ik vond dat ze niet rechtvaardig waren, maar ja iedereen moest erin mee, voort in de vaart der volkeren. Mezelf corrumperen om in een te klein maatpak te passen.

Werk en Maatschappelijk Systeem

Het derde systeem is de maatschappelijke structuur en de werkvloer. Ik zie daarin veel van dezelfde kenmerken terug uit de andere systemen.
*beloning en straffen
*deelname en uitsluiting
*macht en onmacht
*introversie en extroversie
*Recht van sterkste
*Voorkeur en afkeur

Dat ik minder vertrouwend ben jegens systemen is legitiem vanuit mijn eigen ervaringen en ook niet onterecht ofschoon het label: “onaangepast” me jaren gehinderd heeft is het nu een verworven kracht. In het midden van een systeem kon ik het ervaren, aan de zijlijn kon ik het benoemen en door het te overstijgen kon ik het overzien.


Het geloofssysteem

Misschien wel de lastigste van allemaal is ons eigen geloofssysteem. Overtuigingen die vastgeroest zijn en waarmee we ons zijn gaan identificeren. Ons eigen geloofsysteem kan ons beperken en pijn doen maar ook anderen om ons heen. Zo kan het geloof in een rechtvaardig bestaan bv. leiden tot victim blaming. Het schijnt zo te zijn dat mensen slachtoffers vaak de schuld geven van hun ervaringen om zo een blokkade op te werpen tussen hun gecultiveerde idee van een rechtvaardige wereld en de harde realiteit die soms schokkend is. Door de schuld bij het slachtofferte leggen( “wat deed je daar dan ook op die tijd!”) Voorkomen ze dat hun wereldbeeld onderuit gaat en kunnen ze zich veilig wanen. “Dit zal mij nooit gebeuren.”Met andere woorden: de waarheid wordt nogmaals geofferd voor het geloofsysteem van de ander.

Ego
Na de grote zelftwijfel, aanpassing en het falen hiervan kwam er tijd voor het luisteren naar mijn eigen authenticiteit, visie en het vertrouwen op mijn gevoel. Het is me door de jaren heen duidelijk geworden dat de basis van onrechtvaardige systemen gefundeerd liggen in het ego. Even plat gezegd is ons ego een construct waarbinnen we ons staande houden in de wereld, een identiteit. Heel belangrijk voor onze ontwikkeling en hoe die gevormd wordt bepaald ook hoe we maatschappelijke structuren gaan vormen. Macht en onmacht zitten verweven in deze structuur, die eigenlijk een afsplitsing is van wie we werkelijk zijn.

Ik herinner me nog dat mijn “ego” aanging. Ja, aanging. Ik was plusminus 4 jaar en ik staarde in mijn slapeloosheid vanuit de bedstee naar de gekleurde ornamenten op het plafond van ons oude Heerenhuis. Gedachten, vragen, ik had er vele. Ik dacht dat ik als ik lang genoeg naar het plafond staarde ik door het plafond heen zou moeten kunnen kijken. Want eigenlijk was de dichtheid van materie niet zo dicht. Maar plots was ik niet het denken en de gedachten maar er kwam een entiteit tot leven! Het bewustzijn van een Ik, die aan het denken was over de dichtheid van de materie van het plafond. En als een dimlicht ging het aan en verplaatste ik het gewicht van ‘waarnemendheid’ naar een Ik die waarnam. Ik kan me ook herinneren dat ik dacht: “ Dit is fijn! Ik ben er eindelijk!” En dat ik zelfs mijn gedachten nog kon aanvullen met: “als ik weer geboren wordt sla ik dat baby zijn over” Ik begrijp ook dat dit geen gebruikelijke gedachten zijn voor een 4 jarige maar ik had ook geen gebruikelijke start.

De maatschappelijke en politieke inrichting
Ook de politiek en democratie is een systeem. Systemen zijn op zich helemaal niet verkeerd maar nuttig. De inrichting van een maatschappij is iets waarbij iedereen gebaat zou moeten zijn. Maar wanneer idealisme extremisme wordt, goed leiderschap wordt gecorrumpeerd door belangen en macht, zijn we beland in een systeem die niet meer mens dienend is. Een onrechtvaardig systeem. Ik denk dat het daarom moeilijk is voor veel mensen om los te komen waarmee ze vergroeit zijn geraakt, zich misschien zelfs mee geïdentificeerd hebben: het idee dat ons systeem rechtvaardig is en ervoor ons gezorgd wordt. Zonder eigen belangen, macht en geld. Ook daar laat het collectieve ego zijn ware gezicht zien. Van een verdeelde staat naar verdeeldheid zaaien.

Een rechtvaardige wereld
Wellicht concludeer ik dat het tijd is onze systemen en maatschappelijke inrichting te herzien, te behouden wat goed is en af te stoten wat voor ons niet meer werkt. Waarin bepaalde zaken kunnen worden opgenomen in alle systemen. Van gezin tot school en van onze geloofssystemen tot de maatschappij. Waarbij ruimte is voor trial and error. We zijn tenslotte allemaal maar mensen. Waar empathie, kennis en begrip hand in hand kunnen gaan. Waar we mogen opgroeien in de werkelijkheid van ons bestaan en het wonder waarin we ons bevinden. Waar de medische zorg multidisciplinair ingezet kan worden. Een samenwerking tussen wetenschap en oude kennis en geneeswijzen. Een samenwerking tussen hoofd en hart, lichaam en ziel.

We kunnen beginnen het ego bloot te leggen voor wat het is en het gewicht terug te verplaatsen naar onze ware menselijkheid. Wetenschap, Kennis, Bezieling en Empathie zouden de pilaren kunnen zijn waar een nieuw systeem op kan rusten. Een utopie? Wellicht, maar een mens mag dromen.

Storm Ram
https://st0rmram.wordpress.com

Gerelateerde artikelen

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  1. En zo heb ik op mijn scholen en opleidingen altijd conflicten gehad, omdat ik zaken niet eerlijk, noch rechtvaardig waren. Ik werd dan beschuldigd van boter op mijn hoofd te hebben. In mijn hele verdere leven in Nederland, heb ik constant gebotst met de politiek, van lagere tot uiterst hoge overheden. Ik heb ze proberen te overtuigen van hun eigen onlogisch en vernietigend denken en regelen. Uiteindelijk hebben ze me zo lang “getreiterd”, dat ik, met mijn gezin, ben uitgeweken naar Canada. Hier is alles wat rechter door zee en met meer aanziens des persoons. Natuurlijk ben ik nog steeds perfectionistisch, heb mijn faalangst, maar ik begrijp het allemaal veel beter. Ik kan eindelijk weer ongedwongen in de natuur zijn en leven met mijn (huis)dieren om mij heen. Het contact met andere HSP en de inzichten en herkenning van de laatste tijd doen mij goed.

  2. Dank je Robert voor je reactie! Wat goed dat je voor jezelf een uitweg hebt gevonden, in dit geval wel heel letterlijk door Nederland te verlaten. Herkenbaar wat je schrijft en wat fijn dat de herkenning en contact met andere HSP’s je goed doet. Het maakt soms zoveel duidelijk he? Alle goeds voor jou.

  3. Wat een prachtig, mooi geschreven en herkenbaar stuk. Dankjewel. Op werkgebied ben ik terecht gekomen in het onderwijs en kom tegen wat je in je verhaal beschrijft. Uiteindelijk deels het onderwijs verlaten en op een andere manier weer mijn intrek genomen vanuit een andere rol. Deze rol is niet blijvend. Blijf zoekende. Ik ga mijn tijd daarvoor nemen, gelukkig ben ik in de gelegenheid dat ook te kunnen.