Ontvankelijkheid
Als je een ruimte binnen stapt, waar ben je dan ontvankelijk voor? Komen eerst de geluiden, het licht, geuren wellicht bij je binnen? Komen de mensen bij je binnen, en wat komt er dan van ze binnen? Komt er eerst binnen wat je nog moet doen, wie je moet spreken, of welke taken er op je liggen te wachten?
Waar je je op richt bepaalt hoe je in die ruimte staat.
Ik ga je meenemen in een leerweg die ik ben gegaan waardoor ik nu op een andere manier in een ruimte sta waar ik ben. Een die maakt dat ik nu plezier heb in plekken met veel mensen. Echt waar😊
Er ging een wereld voor me open toen ik besefte dat er energie bestaat. Energie in mijzelf, energie tussen mensen. Energetische balans. Een taal die ik in een komende blog misschien nog wel verder uit zal leggen. En nu word ik daar steeds geleerder in, ik begin de tools te snappen. Wel moest ik eerst de verbinding met mijn lijf herstellen. Want zonder lijfelijke verbinding is energie erg gevaarlijk. In vogelvlucht neem ik je hierbij een beetje mee in mijn verhaal.
De verbinding met mijn lijf herstellen heb ik gedaan door uit de overprikkeling van licht en geluid te zakken, en in mijn lichaam. Hoe doe je dat dan? Door warme baden, muziek met een frequentie (de zogenaamde healing muziek), door de juiste beweging, door te vertragen, door niet altijd mijn eerste ingeving te volgen. En door in moeilijke situaties voor mijzelf te gaan staan, nee te zeggen, zelfs al lijkt ja de meest logische optie. Op die manier leerde ik dat mijn lichaam heel veel wijsheid bezit, en dat niemand ooit kan opleggen wat diegene het beste voor mij vind (en ja er zijn veel mensen die dat zouden willen).
Vanuit de verbinding met mijn hoofd, ben ik in de verbinding met mijn lijf gezakt, en van daaruit in de verbinding met mijn emoties. Dat gaat niet zomaar ineens en zeker niet makkelijk.
Het eerste stuk van boosheid en angst begreep ik nog. Maar later werd het ingewikkelder. Er zijn zoveel verschillende emoties die het leven kleuren. En al die emoties zijn om mij heen als ik in een groep of omgeving ben. In eerste instantie overstroomden ze me nog en werd ik heen en weer geslingerd tussen alles dat op me af kwam. Nu heb ik mijn centrum gevonden, steeds een beetje stabieler.
Hoe kom je tot het voelen van je emoties? Je lijf geeft aan wat een ja is en een nee. Als je daarop gaat vertrouwen komt er steeds een beetje meer ruimte voor wat er verder in je aanwezig is. Je gaat steeds beter herkennen welke emoties er in je spelen en hoe je je daarin kan bewegen. Soms buig je een beetje mee, soms geef je een beetje weerstand, soms heb je een compleet nieuw gedachtepatroon nodig, soms mag je juist gaan staan voor de manier waarop je de wereld ziet. Maar steeds vanuit het centrum dat in je onderbuik en in je ruggengraat aanwezig is. En nu ik dat begin door te krijgen, voel ik dat ik anders een ruimte binnenstap. Niet meer vanuit overprikkeling, niet meer vanuit moeten, niet meer vanuit de verwachtte patronen. Maar vanuit mijzelf. Ik ben ik. En wat ik tegen ga komen is mijzelf. Mijn angsten, mijn verlangens, mijn wensen en verwachtingen, mijn boosheid, of liefde, of vreugde.
Op sommige momenten kan ik daar bozig over zijn, of balen, of angstig. Want het is niet altijd makkelijk. Maar altijd is het leerzaam, altijd is het dichtbij mijzelf.
Het resultaat is dat ik beter door heb wat van de ander is en wat van mijzelf. Iets wat toch heel fijn klinkt als hoog gevoelige? Mij in elk geval wel 😊
Ps Soms voel ik iets dat van de ander is. Meestal ga ik ermee om zoals met mijn eigen emoties. Met nieuwsgierigheid, en ontdekken. Op een gegeven moment gaat het altijd wel weer weg. Naarmate ik in balans kom wordt het ook rustiger.
_________________________________________________
MarjonP
________________________________________________
Hoogsensitief,HSP, Verbinding,Balans, Emoties
Prachtig nieuw blog geschreven door 1 van onze nieuwste leden: @marjonp Veel leesplezier!
oh wat leuk! Ik ga het later alsnog lezen! 🙂 Én reageren. 😀
Heel herkenbaar en mooi onder woorden gebracht! Voor mij is het wel de uitdaging om in de dagelijkse ratrace in die verbinding met mezelf te blijven. Want verstandelijk weet ik hoe van belang het is mijzelf en mij noden bovenaan te zetten. Te vertragen, dat voetenbad klaar te zetten, die meditatie te draaien, die gezonde salade te prepareren. Maar de realiteit laat vaak genoeg zien dat de dagen opgaan aan huishouden, werken, toch nog paar extra mailtjes en regeldingen afmaken. Ik word erin meegesleept en láát mezelf meeslepen. Nog een uurtje bij het bed van de kinderen zitten. En ga zo maar door.. En dan einde dag heb ik dus toch weer géén ruimte gemaakt voor al die heilzame elementen. Die zogenaamde “ glimmers” … maar is het weer terugzakken in oude patronen. Voor mij staat zelfzorg ook gelijk aan zelfdiscipline. En van weten naar doen. Werkelijk implementeren. Mijn ervaring is dat als het minder goed gaat die zelfzorg prioriteit heeft om er weer bovenop te komen. En dat als het beter gaat ik de touwtjes weer laat vieren en mezelf voorbij loop. Wetende dat ik zo weer mijn eigen kuil graaf! Kortom het vraagt íedere dag om bewustzijn, en zelfliefde. En ook een beetje minder altruïsme 😉
Hey…
Herkenbaar enerzijds… Maar ik heb toch ook het gevoel dat bij mij nu het roer wel meer om is. Misschien is het de aantal frequenties breakdowns, die ik eerder benoemde (tel kwijt). Jij zei een via een plaatje: Every Breakdown, is a Breaktrhough. Well… just a reminder from me to you. En die discipline… Jep. Al is het een heel vies woord met vervelend associaties. Misschien beter vervangen met liefdevolle me myself and I herprogrammering > momentjes plannen. <<< veel te veel woorden, maar je snapt 'm. Kijk welk woord en wat er voor jou werkt. En ervaar dat dat ook weer zal, mag, kan veranderen.